Աստված մեզ արարել է, որպեսզի մեր երկրային կյանքում ճանաչենք ու փառավորենք Իրեն ու հետո հավիտենական կյանք ունենանք Իր հետ, բայց այս հայտնությունը բոլորը չունեն: Մարդիկ կարծում են, թե իրենք հայտնվել են այս մոլորակում, որպեսզի հետք թողնեն մարդկության պատմության մեջ, կարիերայի աստիճաններով բարձրանան, անձնական երջանկություն գտնեն կամ ընտանիք կազմեն և այլն:
Սակայն Աստվածաշունչը սովորեցնում է, որ մենք ծնվել ենք Աստծուն ճանաչելու, մեր Արարչի հետ հաղորդակցվելու և Նրա անվանը փառք բերելու համար:
Մեր երկրային կյանքի իմաստը մեր ընտրությունն է. կա՛մ Նրան Տեր ու Փրկիչ ենք ընդունում ու հավիտենական կյանքը ժառանգում, կա՛մ Նրան մերժում ենք ու հավիտենությունը դժոխքում անցկացնում: Երկնքի քաղաքացիները (Երկնային Երուսաղեմ՝ դրախտ, գնացողները ու նաև դժոխքն ընտրողները) նախ, որպես մարդ, այս երկրի վրա են ապրում: